Umieram z dnia na dzień coraz bardziej...

Najgorsze są momenty, gdy zostaję sama ze sobą, 

gdy nocą nie mogę zasnąć, bo myśli kłębiące się

 w głowie stają się natrętne jak nigdy. 

Nie mam jak się bronić, jak uciec. 

Osaczona, w końcu poddaje się i pękają wszystkie bariery.

 Każdy kawałek ciała wypełniony tęsknotą zaczyna uwierać, 

A serce? Najpierw zaczyna walić jak oszalałe, próbuje wyrwać się z więzienia, 

które samo sobie stworzyła, a na końcu, gdy widzi, że nie ma szans,

 że jest na przegranej pozycji, po prostu się zatrzymuje. 

Wtedy dociera do mnie, że ja, tak jak i ono, przegrałam. stałam się Twoją niewolnicą

będącą w stanie zrobić wszystko, by na moment 

mieć Cię przy sobie. ciało drży, oczy wypełnione łzami patrzą

 szeroko w ciemność i słyszę jedynie głośne dyszenie.

 Umieram od środka, kolejny raz z kolei.