Sama się doprowadziłam do tego stanu emocjonalnego

Szłam przez most kiedy nagle przyszła mi do głowy pewna myśl, 

co by było gdybym podeszła do barierki i skoczyła.

 Co czułabym spadając, 

wiedząc że już za chwilę wszystkie moje problemy jak

i części ciała roztrzaskają się na drobne kawałki.

Jakby to było wiedzieć, że za moment to wszystko przestanie tak cholernie boleć, 

skończy się cały strach, całe cierpienie i cały ten smutek.

Jak to by było wiedzieć, że za moment przestanę istnieć

a co najważniejsze przestanę czuć, 

oddychać tym toksycznym powietrzem.

I choć wiedziałam,

że to tylko takie moje chore urojenia 

to w pewien niebezpieczny sposób zaczęłam zbliżać się do owej poręczy 

i wystraszyłam się, wystraszyłam się bo czułam,

Że w rzeczywistości byłabym do tego zdolna a nawet chciałabym to zrobić. 

tak bardzo się bałam, 

marzyłam by znaleźć się w bezpiecznej odległości, 

by być już w domu. 

To niewiarygodne do jakiego stanu emocjonalnego doprowadziłam się