Życie w tęsknocie...

Jak wygląda świat, kiedy życie staje się tęsknotą?

 Wygląda papierowo, kruszy się w palcach, rozpada.

 Każdy ruch przygląda się sobie, każda myśl przygląda się sobie, każde uczucie zaczyna się i nie kończy, 

i w końcu sam przedmiot tęsknoty robi się papierowy i nierzeczywisty. 

Tylko tęsknienie jest prawdziwe, uzależnia.

 Być tam, gdzie się nie jest, mieć to, czego się nie posiada, dotykać kogoś, kto nie istnieje. 

Ten stan ma naturę falującą i sprzeczną w sobie. 

Jest kwintesencją życia i jest przeciwko życiu.

 Przenika przez skrę do mięśni i kości, które zaczynają odtąd istnieć boleśnie. 

Nie boleć. 

Istnieć boleśnie - to znaczy, że podstawą ich istnienia był ból. 

Toteż nie ma od takiej tęsknoty ucieczki. 

Trzeba by było uciec poza własne ciało, a nawet poza siebie.