Jak wygląda życie w tęsknocie...

Jak wygląda świat, kiedy życie staje się tęsknotą? 

Wygląda papierowo, kruszy się w palcach, rozpada. 

Każdy ruch przygląda się sobie, każda myśl przygląda się sobie, 

każde uczucie zaczyna się i nie kończy, 

i w końcu sam przedmiot tęsknoty robi się papierowy i nierzeczywisty.

 Tylko tęsknienie jest prawdziwe, uzależnia. 

Być tam, gdzie się nie jest, mieć to,

 czego się nie posiada, dotykać kogoś, kto nie istnieje. 

Ten stan ma naturę falującą i sprzeczną w sobie.

 Jest kwintesencją życia i jest przeciwko życiu.

 Przenika przez skórę do mięśni i kości, które zaczynają odtąd istnieć boleśnie. 

Nie boleć.

 Istnieć boleśnie - to znaczy, że podstawą ich istnienia był ból.

 Toteż nie ma od takiej tęsknoty ucieczki. 

Trzeba by było uciec poza własne ciało, a nawet poza siebie. 

Upijać się? 

Spać całe tygodnie?

 Zapamiętywać się w aktywności aż do amoku? 

Modlić się nieustannie?`